เบี้ยแก้หอยสังข์หลวงพ่อซำ วัดตลาดใหม่ จ.อ่างทอง ยุคต้น

เบี้ยแก้หอยสังข์ หลวงพ่อซำ วัดตลาดใหม่ จ.อ่างทอง ยุคต้นตัวจริงเอกลักษณ์ ชัดเจน เหมาะแก่การพกพาหรือติดหัวเสาบ้านเรือนเพื่อกันคุณไสยกันผีและแก้เรื่องร้ายๆให้เป็นดี พุทธคุณน่าบูชามาก สำหรับเบี้ยหอยสังข์ลูกนี้ หลวงพ่อซำ ทำให้ลูกศิษย์ใก้ลชิดที่อยู่ข้างวัด สำหรับจะขึ้นบ้านใหม่ เป็นพิเศษเพื่อเก็บไว้บูชาบนหัวเสาบ้านใหม่
ประวัติโดยสังเขป
เมื่อกล่าวถึงเบี้ยแก้สายอ่างทอง เราท่านคงจะคุ้นเคยกันดี กับชื่อเสียงเรียงนามของสำนักหลักๆ อันได้แก่ 1.วัดโบสถ์ 2.วัดนางใน 3.วัดโพธิ์ปล้ำ แน่นอนว่าเห็นของกันประจำ ซึ่งโดยส่วนตัวคิดว่า นักสะสมรุ่นใหม่ๆ คงจะไม่ชินกับสำนักที่ 4 สักเท่าไร คือ วัดตลาดใหม่ นั่นเอง เพราะถึงจะรู้จักจากในหนังสือ ก็หาตัวจริงชมได้ยากยิ่ง หลวงพ่อซำ วัดตลาดใหม่ ท่านมีพรรษาที่มากที่สุดอาวุโสสูงสุดในบรรดาพระเถราจารย์ทั้ง ๔ วัด ที่ได้เอยมา แต่คนส่วนใหญ่นึกว่า หลวงพ่อภักตร์ วัดโบสถ์ ที่มีพรรษาแก่ที่สุด มากที่สุด อาจเป็นเพราะ หลวงพ่อซำ ท่านมีอายุยืนยาวถึง ๙๔ ปี ๗๑ พรรษา ในขณะที่หลวงพ่อภักตร์ ท่านมีสิริอายุรวม ๖๐ปี ๔๐พรรษา
หลวงพ่อซำ เกิด ๒๔๑๓ บวช ๒๔๓๘ สิ้น ๒๕๐๙”
หลวงพ่อภักตร์ เกิด ๒๔๒๕ บวช ๒๔๔๕ สิ้น ๒๔๘๕”
เรื่องแปลกเกี่ยวกับวันที่ คือ หลวงพ่อซำท่าน เกิด / บวช / ละสังขาร ในวันที่เดียวกัน คือ วันที่ ๑๕ ซึ่งอาจเป็นเรื่องแปลกที่เหล่าบรรดาลูกศิษย์ควรรู้ และจดจำเอาไว้หลวงพ่อซำ เกิด ๑๕ ส.ค. ๒๔๑๓ บวช ๑๕ ก.ค. ๒๔๓๘ สิ้น ๑๕ ม.ค. ๒๕๐๙ วัตถุมงคลของหลวงพ่อซำ ท่านได้เริ่มสร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๘๐ เรื่อยมา เป็นวัตถุมงคลที่ได้ชื่อว่ามีประสบการณ์มากมาย คือ เบี้ยแก้ ผ้ายันต์กันภัย ตะกรุดโทนคู่ใจ เหรียญปั๊มรูปเหมือนรุ่นแรก ปี ๒๕๐๖ แต่ที่เรื่องลือขึ้นชือลือชาก็คงจะไม่พ้น เบี้ยแก้ ของท่าน เบี้ยแก้หลวงพ่อซำ ท่านจะสร้างแต่แค่เฉพาะใน วันอาทิตย์ วันอังคาร และวันเสาร์ ถ้าหากวันใดตรงกับวันพระท่านจะหยุดไม่สร้างเบี้ยในวันนั้น และท่านยังกำหนดไว้ด้วยว่าจะต้องทำตามกำลังวันนั้นๆ ดังเช่น วันอาทิตย์มีกำลังเท่ากับ ๖ ท่านก็จะสร้างขึ้นเพียง ๖ ตัวเบี้ยเท่านั้น วันอังคารมีกำลังเท่ากับ ๘ ท่านก็จะสร้างแค่ ๘ และวันเสาร์มีกำลังเท่ากับ ๑๐ ท่านก็จะสร้างเพียงแค่ ๑๐ ตัวเบี้ยเท่านั้นไม่ทำเกินไปจากนี้ ท่านจะต้องตั้งศาลเพียงตา บูชาบรมครูบาอาจารย์ก่อนที่จะลงมือทำเบี้ยแก้ทุกครั้ง โดยหลวงพ่อซำ ท่านจะนำเอาตัวหอยเบี้ยตามจำนวนกำลังวัน ที่สร้างมาใส่ในพานพร้อมกับปรอท และชันโรง ตั้งในพิธีบวงสรวงอัญเชิญบรมครูให้มาสถิตประสิทธิ์ประสาทวิชา และ เพื่อขออนุญาต ในการประกอบพิธีกรรม การสร้างเบี้ยให้เกิดพลังอันศักดิ์สิทธิ์ สำหรับชันโรง หลวงพ่อซำ จะใช้ชันโรงที่ไม่เหมือนใคร คือท่านจะใช้แต่ชันโรงที่ตัวชันโรงมาทำรังอยู่ในต้นคูนเท่านั้น นอกจากจะ นำโชค ป้องกันภัย ป้องกันเสนียดจัญไร และ คุณไสยต่างๆนานาได้วิเศษแล้ว เบี้ยแก้ของหลวงพ่อซำ ท่านยังเน้นผลทางโภคทรัพย์อีกด้วย เมื่อประกอบพิธีไหว้ครูแล้ว ท่านจะหยิบหอยเบี้ยขึ้นมา แล้วเท ปรอทลงในอุ่งมือ จากนั้นหลวงพ่อซำ จะบริกรรมคาถาเรียกแร่แปลธาตุสักพัก ท่านก็จะเท ปรอทลงในตัวเบี้ย จะใช้ปรอทไม่ถึงหนึ่งบาท ซึ่งต่างจากสายวัดนายโรง และวัดกลางบางแก้ว จากนั้นจะนำชันโรงที่เตรียมไว้ มาอุดปิดปากเบี้ยโดยรอบฐานตัวเบี้ยเพื่อป้องกันปรอทไหลออกจากตัวเบี้ย และ เพื่อจะได้ปิดแผ่นฟอยล์อลูมิเนียมมาปิดทับชันโรงอีกชั้นหนึ่งเพื่อเป็นการรักษาสภาพใต้ท้องเบี้ย เพื่อเป็นเอกลักษณ์ เพื่อง่ายต่อการจดจำว่าเป็นของ ของท่านและเบี้ยแก้ที่มีลักษณะแบบนี คือเบี้ยแก้ที่สร้างขึ้นมาในยุคต้นๆเท่านั้นคือตอนปี พ.ศ. ๒๔๘๐ ถึง ๒๔๘๕
คาถาที่หลวงพ่อซำ ใช้บริกรรมในการอุดชันโรง ท่านจะใช้พระคาถามงคลนิมิตร โดยบริกรรมว่า
อะวิชา ปัจจะยะ ปิดจะยา ปัจจะยา
อะวิชา ปิดจะยา ปัจจะยา ปิดจะยา
อะวิชา ปัจจะยา อุอะมะตัง พุทธังอัดธะอุด